Anket

Avustralya'ya mı gitsem acaba?
hadi bana Avustralya hakkında ne biliyorsanız/düşünüyorsanız söyleyin karar vereyim :)
teşekkür ederim şimdiden.

Yorum ve oylarınızı bekliyorum

Kahve aşeriyorum!

Çok büyük haksızlık bu bna yapılan! Son dönemde en çok sevdiğim şeylerden biriydi kahvem! Onu elimden aldılar. Midemin hassasiyeti nedeniyle sayın doktor bana kahve yasakladı. Ama soruyorum size ben bir sınav dönemini kahvesiz nasıl atlatabilirim? Şimdi umursamadan içeyim diyorum ama sonra midem rahatsız ediyo öyle de mutlu olamıyorum. Özellikle mide hastalıklarını bilip başına gelebilecekleri hayal edebilmek beni içmekten alıkoyuyor ama çok zamanım kalmadı. Gerçekten sınavlar kapıya dayandığında tüm yasaklar bozulmak içindir deyip içeceğim kahvemi... O gün gelene kadar her an kahve hayal etmeye devam edeceğim!
Bana şans dile okuyucu sıkıntıdayım...

Ben ve bebekler

Bugün Çocuk Polikliniğine başladım. Tüm günüm bebeklere "ayy bak burada ne varmıııış?" demekle geçti. Hiç seveceğimi düşünmediğim bir alana ilgi duymaya başlamam beni şaşırtıyor ama bu çocuklar çok eğlenceli cidden. Zırıl zırıl ağlıyolar ama yine de çok daha şirinler. Hasta olsalar bile şirinler :D
Bir tanesinin döküntüsü varmış efendim. Yanakları kıpkırmızı geldi. Isırcaktım zor tuttum kendimi :)
Bu bebişler onlara hiç bişi yapmasanız bile sadece üstünü çıkartmanızla ciyak ciyak ve de içinizi acıtacak şekilde ağlamaya başlıyorlar. Sonra annesinin babasının kucağına gidince bir koalanın okaliptüse sarılması gibi onlara sarılıp susuyorlar. Çok romantik bir durum aslında görmeden de anlayamazsınız zaten...
Bir de anne babaların çocuğa kıyamaması var. Veletler o kadar acıklı ağlıyorlar ki kimse dayanamıyor ağlamalarına. Bazen düşünüyorum acaba biz dokununca bunların canı mı acıyo diye.
Neyse bu staj yeri de bu ayar devam edecek görünüyor.
Bu çocuklar bebekler falan beni düşündürdü bugün. Bir doktorumuz vardı bizim "Adem amca". Allah rahmet eylesin vefat etmiş o 5 yıl kadar önce. Çok severdim onu ben ama çaktırmazdım çünkü bana iğne yapardı (evet şimdi ben o çocukları durdurmaya çalışan kişiyim). Daha sonra hayatım o zamanlardan bu zamanlara doğru gözümün önünden geçti hatta oturdum eski mesajları falan okudum biraz. Çok eğlendim. Ne kadar komik bir insanım ben. Bunu anca şimdi fark ettim her halde o zamanlarda çok dramatik olduğumu falan düşünüyordum da hem ben hem de çevremdekiler süper komikmiş. Geç de olsa böyle geriye bakıp gülünce iyi geliyor =)

İşte bu kadar okurum. Beni bebekler böle nostaljik bir ruh haline soktu.
Sık sık yazmaya çalışıyorum sana ama anca bu kadar oluyo.
şans dile!