Uzun zaman oldu görüşmeyeli özledim seni blog. Şimdi ben 6 aylık bir YYBÜ hemşiresiyim iş bile değiştirdim bu sürede.. Şimdi çok daha yorgunum kafamda çok daha fazla ve geçmişe göre çok daha önemli şeyler var çünkü artık özgür ve bağımsız bir birey olduğum her anımda zihnimde yankılanıyor. Gerek iş yaşamımda gerekse sosyal hayatımdaki bu "özgürlük" her ne kadar güzel gibi görünse de hayli yorucu ve yıpratıcı bir deneyimmiş bunu deneyimledim. Uzaktan bakınca güzel olan tüm yanların elde edilmesinin zorluğu ilk başta beni şaşırttı ama sonra fark ettim ki her şeyin gerçekten bir bedeli varmış. Şu günlerde yine iş değiştirmeyi düşünüyorum. Sorun iş bulmak değil. İş yerinde güzel ve kaliteli ortam bulmakta. Bu nedenledir ki gözümü karartıp istifayı basamıyorum. Neyse ki çok da vahim değil halim. Yorgunluğum genel olarak fiziki ve acısı en çok ayaklarımdan cıkıyor. Bu soğuk kış akşamında kahvemi tek başıma yudumlarken sana yazma ihtiyacı duydum nedense.. belki de bir tepkisizlikti aradığım. Nedeni ne olursa olsun yazdıklarım birbirinden alakasız ya da alelade olsa bile yine de tepkisizsin bu çok güzel. Teşekkür ederim eski dost başımın ağrısını azalttın..