ah be blog

Blogum yav sıkılıyorum. Kafama takıyorum ve sıkılıyorum. Ama herşeyi kafaya takınca daha da bi çekilmez oluyo... Mesela dün sabah Taksim'den 4.Levent'e gitmek içn metroya binecektim tam indim kapılar kapandı. Aşağı inerken aklımda eskiden gerçekten çok değer verdiğim biri vardı. Gittikçe uzaklaşan metroya bakarken birden fark ettm ki özellikle bir kişiye bakıyorum ve o kişi benim düşündüğüm kişi o değilse bile sinir bozucu şekilde çok benziyodu. Olayı daha da sinir bozucu yapan o kişinin de bana bakması-ki o beni mümkün diil tanıyamaz çok değiştim en son görüştüğümden beri... Düşün okuyucu sabah 11de olmş bu olayı bi sonraki gün akşam 11de hala düşünüyorum. Kendimden sıkıldm valla :S Ne bileyim işte buna benzer çok şey var blogum bu gidişle kafayı yicem di mi yavru? Neyse yarın eğitim hayatıma kaldığım yerden devam ediciim bana şans dile tırsıyorum :S