Pumuk Pumuk Karlara İthaf

Çatlamış Çan
Acıdır dinlemek, tatlı da, kış geceleri,
Çırpınarak tüten ocağın bir köşesinde,
Uzak anıları, ki usulca döner geri
Sislerarasına çalan çanlar sesinde.

Ne de mutludur o gırtlağı sapasağlam çan,
Öyle eskiliğine bakmadan, çevik ve diri,
Dinsel haykırışını nasıl da salar candan,
Çadırda nöbet tutan yaşlı bir er benzeri!

Bense, ruhum çatlamış benim, bunalıp çokluk,
Doldurmak istese de şarkılarıyla soğuk
Geceleri, gitgide zayıf sesi o kalın

Hırıltısına döner unutulan yaralının
Bir kan gölü kıyısında, çok ölü altında,
Kımıldamadan ölen, onca çabalayıp da.

Charles Baudelaire